“Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz yemeklerinizi” demiş Ermiş misafirlere.

Kaşıklar çok uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan ağızlarına götürememişler çorbayı. Hepsi çok kızmış ve aç bitap kalkmışlar sofradan.

Ertesi gün gerçek sevgiyi bilen ve yaşayan, yüzleri pırıl pırıl, gözleri sevgiyle gülümseyen, ışıl ışıl insanlar gelip oturmuş sofraya.

“Buyurun.” demiş ermiş. Her biri upuzun kaşığını daldırmış çorbaya, uzatmış tam karşısında oturan kardeşinin ağzına. Her biri karşısındakini doyurmuş böylece ve şükrederek kalkmışlar sofradan.

“İşte” demiş ermiş, “Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır. Kim kardeşini düşünür ve doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz.”

“Doğru dua et” başlıklı yazıma gösterdiğiniz ilgi için teşekkür ederim. Övgülerle birlikte gelen haklı eleştirileriniz için de… “Evren bir sistemdir ve bütün sistemler denge arar; Evren de denge arar.” demiştim bir başka yazımda. Ne kadar verirsek o kadar alırız yani. Bu, dua ve dilekler için de, madde ve sevgi için de geçerli olandır. Dua ve dilekler kendimizden başlayarak bütün için ve herkes için yapılır. İnsan kaynaklı etik ve insan kaynaklı ahlak makbul olandır. Bencillik ve hepbencilik negatif bir enerjidir insana zarar veren dengeyi bozan bir enerjidir.

“Hayat pazarında alan değil, veren kazançlıdır her zaman.” der Cengiz Erşahin, sanki insanın içindeki hırs ve rekabet duygusu doğasında ve doğuştan vardır diyen Thomas Hobbes’a inat… Hobbes’a göre “İnsan insanın kurdudur.” ve insan kendi bencil dünyası ve çıkarları için başka insanları yer bitirir… Bana göre bütün varlıklar tek bir bütünün parçaları ise o halde, insan bu durumda kendini yer bitirir ve kendine zarar verir…

Denge, sevgi için de geçerlidir. Bir insan için ne düşünüyorsak bilin ki o da sizin için aynını düşünüyordur. Birini ne kadar seviyorsak tıpatıp o da bizi aynı derece ve aynı miktarda seviyor ya da sevmiyordur. Siz ne kadar sevdiğinize bakarak ne kadar sevildiğinizi anlayabilirsiniz bu değişmez bir kuraldır. Sevgi varsa orada bencillik olmaz. İnsan ve varlık sevgisi bambaşka bir duygudur ki bencilliğin zerresi olamaz. Komşusu açken tok uyumayan insanların zamanı geçti belki, artık kapı komşumuzun adını bile bilmiyoruz belki, hatta asansörde iki kişi yüzyüze gelip gözlerimizi kaçırıyor bir selamı çok görüyoruz birbirimize belki ama sevgi asla bitmeyecek ve mucizeler yaratmaya devam edecek. Yaşam var oldukça…

Bir dilim ekmeği paylaşmak komşuyla, bir bardak suyu bölüşmek o kadar zor olmasa gerek. Dünyanın dört bir köşesinde insanlar açlıktan ölürken başka bir köşesinde tonlarca ekmek atılmasın artık! Korkmayın lütfen bitmez, verdikçe çoğalır azalmazsınız… Dört bir yanımızdaki 40 kapı komşudan sorumlu isek neden açlıktan ölüyor insanlar hala? Açlıktan ölen bir tek insan bile varsa bizim sorumluluğumuz yok mu? Sadece kutsal günlerde ve bayramlarda değil her an ve her yerde insan olmanın onurunu unutmayalım!

“İnsanların açlıktan ölmesine göz yummak, onları tutup öldürmekle aynı şeydir” (P. SİNGER)

Mukaddes Pekin Başdil

Araştırmacı-Yazar

Kaynak: Denizli Haber